Velpenaren worden ook wel zandkruiers genoemd en deze benaming verwijst naar een stukje
geschiedenis van het dorp. Toen in 1936 de nieuwe kerk gebouwd zou gaan worden was dat na
meer dan 20 jaar touwtrekken over de bouwlocatie. Waar moest de nieuwe kerk komen? In Oud
Velp naast het oude kerkje (nu het Kunstkerkje) of bij de boerderijen in de hei? Om ruzie te
voorkomen werd door de bisschop een Salomonsoordeel geveld: “er wordt gebouwd op het
kadastrale middelpunt van de (toenmalige) gemeente Velp”. Met de meetlat werd het middenpunt
bepaald, de plek waar nu de kerk staat. Overigens had de Velpse pastoor van Hout dit aan de
bisschop geadviseerd. Deze bouwlocatie was van oorsprong een zeer laag gelegen stuk grond
en moest dus flink opgehoogd worden zo'n 1,5 tot zelfs 2 meter daarvoor was veel zand nodig.
Om daar aan te voldoen hebben de mensen van Velp in de winter van 1936 met man en macht
maanden aan een stuk zand gereden vanuit de hei via de Valkhofseweg en de Bosch en
Duinweg (die duin is dus echt weg) naar de Tolschestraat. Dat ging in die tijd allemaal met kar en
paard, diegene die geen paard en kar bezat kon met de schop komen laden en lossen. Zo zijn
door vrijwilligers duizenden kubieke meters zand aangevoerd naar de plek waar de kerk, de
pastorie en het bijbehorende kerkhof gebouwd zou gaan worden. Als beloning kregen de Velpse
zandkruiers van de pastoor een pakje met 5 sigaretten, vertelde een van de zandkruiers. Op 4
januari 1937 kon men dan eindelijk beginnen met de bouw van de nieuwe kerk en pastorie.
Bij de oprichting van de carnavalsvereniging eind zestiger jaren lag het voor de hand dat de
vereniging de naam Zandkruiers zou krijgen.
Later is er deze weg naar vernoemd, de verbindingsweg tussen de Bosschebaan en de
Kranenhofscheweg, de weg waarover in 1936 dagelijks de zandkarren trokken.
Met deze naamgeving is recht gedaan aan een uniek stukje geschiedenis van Velp.
|
